Perfectionisme: stop met schaven en herschrijven

3 minuten lezen

---

Hoe je die tekst wél af krijgt

“Oh hell. Het maakt me ook gewoon niets meer uit. Ik heb er lang genoeg aan besteed en dit moet het zijn. Dan maar een keer niet goed. De tijd is gewoon op. En deze keer is het niks. punt.

Het is saai. Er zit geen humor in. Het leest niet prettig. Waarschijnlijk haalt niemand het eind. Maar ik heb geen zin meer.”

Zo gingen mijn gedachten laatst

Zo gingen mijn gedachten de vorige keer, met mijn Schrijftip.

Ik had het artikel al een weekend laten liggen, in de hoop dat ik daarna met frisse energie fluitend een versie zou schrijven die wel goed voelde.

Na dat weekend begon ik opnieuw. En opnieuw. Totaal verschillende versies. Maar het werkte niet. Geen een was goed. Vond ik.

Mijn eigen bedachte deadline naderde. Toen was ik het zat. Dan maar een keer een 6 in plaats van een 8. (of een 5…)

Tettettettet, deed juffrouw Ooievaar in mij:

“Oh jee, dat kan je toch niet maken? Je leert anderen hoe ze moeten schrijven, dus dan moet jij wel het goede voorbeeld geven. Zo kan je nooit een goede reputatie opbouwen en kun je het verder wel vergeten met je bedrijf.”

En toch publiceerde ik. Gewoon.

Een opluchting, want ik was er wel van af…

Wat maakte dat ik toch publiceerde?

Ook al kreeg ik continu dat negatieve commentaar van mezelf? Mét dat gevoel dat wat ik had gedaan niet goed genoeg was. Mijn innerlijke perfectionist aan de macht.

Daarnaast was er die angst, de angst om afgewezen te worden door jou, mijn lezer.

Misschien nog wel erger: de angst om afgewezen te worden door collega-tekstschrijvers. Ik zou door de mand vallen:

Ze zouden zien dat ik maar een prutser was.

De angst om met al die shit van mij in de schijnwerpers te staan. Vrijwillig nog wel, want wie verplichtte mij om die tekst te publiceren?

Die ontevredenheid, die wanhoop dat het alsmaar niet lukte, en die angst

Met elkaar dreven ze me een tijdje voort. Dus schreef en herschreef en herschreef ik.

Maar die gevoelens bleven.

Toen zei ik tegen mijn innerlijke perfectionist, tegen mijn wanhoopsduivel en tegen mijn angst:

Weet je wat, jullie kunnen de boom in.

Ik deed wat ik deed: rondde de tekst af, zette hem op mijn website en stuurde hem de wereld in.

Prompt kreeg ik een compliment van iemand over deze tekst. Apart hè?

Wat kun jij hiervan leren?

Als schrijven niet gaat:

1. Sta stil bij wat er gebeurt: wat denk je, wat voel je in je lichaam, wat voor emoties komen er op?
2. Spreek hardop uit wat er gebeurt of schrijf het allemaal op.
3. Waar heb je het meeste last van: de gedachten, dat wat je voelt in je lichaam of de emoties? En welke dan specifiek?
4. Blijf met al je aandacht bij die gedachte, dat gevoel in je lichaam of bij die emotie.
5. Misschien verdwijnt die gedacht of dat gevoel of die emotie. Helemaal goed.
6. Zo niet: probeer dan eens wat ik deed: die gevoelens en gedachten naar de maan wensen. Ofwel: je er niets van aantrekken. Bedenken dat het ook maar een mening of een gevoel is en dat dat niets met jouw tekst te maken heeft, maar veel meer met een onzekerheid die misschien wel uit je jeugd stamt. Of zoiets.

Hoe pak jij het aan als je merkt dat je alsmaar ontevreden bent over wat je hebt geschreven en daarom maar voort blijft ploeteren?

Heb jij moeite met schrijven?

Doe de test Welk type schrijfblokkeerder ben jij

Elk type vraagt zijn eigen aanpak. Mét de uitslag van de test in de hand kun je jezelf gericht helpen om minder te worstelen met het schrijven.

Doe de schrijftest