Waarom schrijven je gezondheid verbetert

3 minuten lezen

---

Zet wel de goede techniek in

Een lange blog, voor mensen die écht willen weten hoe je moet schrijven om je gezondheid te verbeteren.

De poes. Ik mis hem. Een echte Bommel, zo hadden we hem genoemd. Beetje dikkig, door zijn uitstaande vacht. Verder: beetje traag, beetje dom. Oneindig zacht. Kwam als je hem floot en dan lag hij op mijn bureau in zijn mandje.

Een tumor. Voordat we het in de gaten hadden was zijn halve kaak al weg. Niets meer aan te doen. Ja, geef hem dat spuitje maar, dan heeft hij geen pijn meer. Wij kunnen wel tegen pijn, die ander soort pijn, die de andere kant van leven en ‘houden van’ is.

En dan maar schrijven. Dat werkt helend. Heb ik vaak gehoord.

Oh ja? Hoe zit dat dan?

De psychologie van het schrijven

Er is James W. Pennebaker, die zijn hele werkzame leven bezig is geweest met de psychologie van het schrijven.

Hij zegt:

• Schrijf je diepste gevoelens op over de stressvolle gebeurtenis(sen) die je hebt meegemaakt.
• Doe dat 4 dagen lang 15 tot 20 minuten.

Schrijf (op de goede manier)

Je gaat bijvoorbeeld minder vaak naar de dokter, je immuunsysteem werkt beter, en ben je 1e-jaars student dan haal je hogere cijfers.

En hij is niet de enige die dit beweert. Wetenschapsjournalist Mark Mieras heeft een helder overzichtsartikel geschreven van de meer dan 200 studies die de afgelopen 25 jaar zijn uitgevoerd. Vrijwel alle studies tonen hetzelfde:

Schrijven over stressvolle of negatieve gebeurtenissen is goed voor je gezondheid.

Hoe is dat mogelijk? 4 dagen een beetje schrijven?

Het begint met ermee dat je sterke, negatieve emoties vaak verstopt. En dat is niet goed, aldus de Pennebaker, psycholoog.

Hij ontdekte dat wie makkelijk kan praten over zijn diepste gevoelens minder tobt met zijn gezondheid. Woorden geven aan je emoties helpt namelijk om je ervaringen te verwerken, waardoor je stressniveau omlaag gaat. Zodra je je emoties benoemt voelt het alsof je er meer grip op hebt, en de stress van de gebeurtenis vermindert.

Praten over je negatieve emoties helpt

Maar niet iedereen wil of kan praten over wat hij voelt.

Schrijven is dan een geweldig alternatief, heeft de psycholoog ondervonden. Dat ondervond hij zelf tijdens een moeilijke periode en hij zag dat dat ook voor anderen werkte in de verschillende studies die hij heeft uitgevoerd.

Waarom over je negatieve ervaringen schrijven?

In ieder geval geef je, net als met praten, woorden aan wat je is overkomen door erover te schrijven.  Niet alleen verlaagt dat de stress, ook helpen die woorden je om structuur aan te brengen in de gebeurtenis, zodat je die beter begrijpt. Dat bevredigt de ‘verhalenverteller’ in ons, die wij allemaal hebben.

Dan is er nog iets. Als je schrijft  over negatieve ervaringen ga je na een poosje vaak als vanzelf reflecteren op de gebeurtenis. Je bekijkt het niet langer meer alleen vanuit je eigen standpunt, maar begrijpt ook waarom de ander deed zoals hij deed, of hoe het kan dat dit jou is overkomen. Soms corrigeer je je herinnering ook een beetje: je voegt een detail toe of verwijdert die juist, die maakt dat de gebeurtenis beter op zijn plek valt.

Betekenis eraan geven

Uiteindelijk krijgt dat wat jou is overkomen een betekenis in je leven. Je bent niet meer zomaar iemand die passief moet afwachten wat jou overkomt.

Er is nog een laatste pluspunt van schrijven. Vaak blijf je tobben over negatieve ervaringen, wat maakt dat je hersenen overuren maken. Als je alles opschrijft, hoeven je hersenen niet meer volcontinu te werken. Je ontlast je werkgeheugen.

Geweldig, dus, al die pluspunten van schrijven. Maar er zijn wel een paar aandachtspunten. Schrijven over een stressvolle gebeurtenis werkt niet altijd.

Er zijn wat do’s en don’ts

Wat je NIET moet doen is dit:

1. Alleen maar je negatieve emoties eruit gooien en daarin rond blijven cirkelen.
2. Blijven klagen: alleen schrijven hoe waardeloos ‘het’ allemaal is en alles en iedereen de schuld geven.
3. In jezelf blijven hangen: tot in detail beschrijven wat je denkt en voelt en daarmee blijven doorgaan.
4. Blijven hangen in je gedachten: je kunt eindeloos blijven schrijven vanuit je ratio over wat er aan de hand was, speculeren over de invloed van anderen, zonder te voelen wat er werkelijk aan de hand was met jou.

Wat je WEL moet doen volgt uit de instructie van de schrijfoefening die Pennebaker zijn onderzoeksobjecten (zijn studenten) geeft:

De schrijfoefening stap voor stap

De schrijfoefening om stressvolle gebeurtenissen werkelijk achter je te laten:

1. Schrijf minimaal 15 minuten per dag, minimaal drie tot vier dagen achter elkaar.
2. Waarmee je schrijft maakt niet uit: pen en papier of computer.
3. Schrijf over iets heel persoonlijks, dat jou is overkomen waar je echt door geraakt bent, iets vreselijks stressvols of een traumatische ervaring. Iets waar je over droomt, iets dat je op een ongezonde manier bezig houdt, iets dat je al dagen, weken jaren probeert te vermijden.
4. Schrijf elke dag over hetzelfde onderwerp of elke dag weer een nieuw onderwerp. Kan allebei.
5. Blijf die 20 minuten schrijven, zonder je pen van het papier te halen of zonder dat je vingers stilvallen boven het toetsenbord. Maak je niet druk over spelling en zinsbouw. Weet je even niet wat je moet schrijven, schrijf dat dan of herhaal de vorige zin. Dit heet freewriting. 
6. Wat je schrijft is helemaal voor jezelf. Niet voor iemand anders. Je kunt dat wat je hebt geschreven zelfs vernietigen na afloop. Maakt niets uit.
7. Onderzoek al schrijvend je diepste emoties en gedachten.
8. Leg verbanden: tussen deze ervaring of gebeurtenis met bijvoorbeeld: je jeugd, de relatie met je ouders, mensen van wie je houdt of hebt gehouden, je carrière. Of schrijf hoe deze ervaring gerelateerd is aan wie je zou willen worden, aan je verleden, aan wie je nu bent.

Wat als het schrijven niet helpt?

Goed, dan heb je dus een paar dagen geschreven. En je hebt het gevoel dat het geen bal helpt.

Wat dan?

• Het kan zijn dat het iets langer duurt voordat dit schrijven effect heeft. Het kan zelfs de eerste paar dagen erger voelen.
• Het kan ook zijn dat je nog niet klaar bent met schrijven. Er moeten namelijk veranderingen in je teksten zichtbaar zijn. Dat kun je zelf checken.

Welke veranderingen worden zichtbaar?

Het gaat om deze 3 punten:

1. Is er een logisch verhaal ontstaan?

In het begin schrijf je vaak een ongestructureerde, chaotische brei van woorden. Geeft niks. Is juist logisch! Als er maar wel in de loop van de dagen ‘vanzelf’ een coherent verhaal van de gebeurtenis tevoorschijn komt.

2. Er sluipen ander soort woorden je tekst in:

Je gebruikt meer woorden als ‘behalve’, ‘zonder’, ‘realiseren’.

En je zet meer woorden in die een verband aangeven of een oorzaak-gevolg, zoals ‘omdat’, ‘effect’, ‘de achterliggende gedachten’, ‘rationeel’.

Ook worden je woorden concreter en minder abstract. Dus meer ‘tante’, ‘spar’ en ‘bromfiets en minder ‘familie’, ‘groen op straat’ en ‘verkeer’.

3. Je verandert van perspectief:

Je begint natuurlijk vooral met schrijven vanuit jezelf, hoe jij je voelt en wat jij denkt. Je ziet dus het woord ‘ik’ heel vaak staan. Blijf je de gebeurtenis onderzoeken dan sluipen er ‘als het goed is andere voornaamwoorden in: ‘je’, ‘zij’ en ‘hij’ bij.

Het 'resultaat'

Hoe beter je dit voor elkaar krijgt, hoe beter je de gebeurtenis hebt verwerkt, aldus de onderzoekers.

Natuurlijk moet je daar niet aan denken als je schrijft. Je schrijft gewoon.

Na een dag of 4, lees je eens na wat je hebt geschreven

Wordt het geheel al wat gestructureerder?

Zie je andere woorden binnensluipen?

Wissel je zo nu en dan van perspectief?

Beantwoord je deze vragen met ‘nee’?

Verander dan eens bewust van perspectief. Dus kijk of je anderen in je verhaal kunt schrijven.

Beschouw de ervaring vanuit iemand die jou dierbaar is.

Kijk of je verbanden ziet met andere gebeurtenissen en leg uit hoe dat verband in elkaar zit.

Kortom: neem een klein beetje afstand van waar jij zo door opgeslokt wordt. En bestudeer nog eens wat je vooral niet moet doen.

Nog een waarschuwing van de onderzoeker:

Ga niet te vroeg na een traumatische gebeurtenis schrijven.

Merk je dat je door het schrijven nog verder de grond in zakt, misschien is erover schrijven dan nog te vroeg.

En hoe zit dat dan bij mij, (en mijn poes)?

Ik schrijf er een blog over en zoek uit hoe het kan dat schrijven je gezondheid verbetert….

Wil jij het ook op jouw manier doen? Of wil je graag iemand die naast je staat als je schrijft over moeilijke situaties? Je kunt me altijd mailen (of bellen).

Naast deze manier van schrijven is er ook meditatief of proprioceptief schrijven. Ook daarvoor kun je bij mij terecht, maar doe ik alleen in 1-op-1-begeleiding. 

Neem contact met me op