Zit je vast met schrijven? Stel vragen

3 minuten lezen


Tekening: kinderen op een rij op een bank, met een hand in de lucht om vragen te stellen

“Al een week lang ben ik bezig met die k**-teksten en nog is het drie keer niks. Ik ben er klaar mee. Wil jij me helpen?”

Niet meer zelf schrijven

Ze klinkt resoluut; zelf schrijven? No way. Mijn poging om haar via wat vragen verder te helpen, wijst ze af. Ze wil dat ik ga schrijven.

Meestal komt deze klant er zelf wel uit. Een enkel keertje een korte feedbackronde en ze kan weer vooruit. Maar deze keer gaat het niet, wat ze ook probeert. De woorden komen niet en wat er wel komt voelt niet goed. Ze heeft al wel een hele lap tekst, maar is niet tevreden.

Een tekst in de stijl van een ander

Ik lees de tekst en snap wat ze bedoelt. De structuur is goed, maar het is haar stijl niet. Het is te veel de stijl van de snelle jongens die veel beloven en weinig waarmaken. Zo is zij niet. Zo wil ze ook niet zijn.

Zij is iemand die concreet is, belooft wat ze kan waarmaken, helder aangeeft wat ze wel en wat ze niet doet. Klanten weten precies wat je aan haar hebt en wat je krijgt met wat je bij haar koopt.

Mijn analyse is: de tekst moet concreter en meer uitleg geven over waarom ze juist dat biedt wat ze biedt.

Vragen stellen helpt bij schrijven

Dat betekent: vooral – heel veel – vragen stellen aan haar:

  • Wat wil je (hier) precies zeggen?
  • Wat bedoel je daar?
  • Waarom heb je dit hier gezegd?
  • Ik snap niet wat hier staat, leg mij dat eens uit.

Irritante vragen stellen

Het zijn vragen die soms best irritant zijn. ‘Maar dat is toch logisch’, roept ze dan uit.

Voor ons is dat wat we schrijven zo vanzelfsprekend, dat je je er zelf geen vragen meer over stelt. In wanhoop grijp je dan – onbewust – naar een stijl die je overal tegenkomt, maar niet de jouwe is.

Vragen confronteren

Bovendien zijn vragen confronterend. Het brengt je soms op een gevoel van falen of niet-weten. Ga dat maar eens aan met jezelf…

Mijn klant weet inderdaad niet altijd onmiddellijk het antwoord. Vanzelfsprekend voor haar is bijvoorbeeld wat haar klanten bij haar zoeken. Ze heeft al zo vaak gehoord wat die wilden van haar. Daar heeft ze een wat abstract verhaal van gemaakt over haar klanten. Ze snapt precies wat ze zelf bedoelt.

Ik niet. ‘Welke woorden gebruiken je klanten zelf om aan te geven waar ze naar zoeken?’

Ze valt stil. Ietwat verward. Maar even later komen er parels van woorden en zinnen.

Schrijven = vragen stellen

Schrijven is dus – ook –  vragen stellen; ter discussie stellen wat je in je hoofd hebt of wat je al hebt staan. Als ik daarna haar tekst aanpas, ben ik eigenlijk vooral haar woorden aan het opschrijven.

Iedereen kan die vragen stellen

Ze had best zelf verder kunnen schrijven, na mijn vragenrondes. Maar ze wou niet meer en dat is te begrijpen. Als je compleet vast hebt gezeten met schrijven, heb je soms even totaal geen zin meer. Dan is het fijn als iemand anders het laatste stukje van je overneemt.

De tekst staat inmiddels online. En de eerste kandidaat heeft zich gemeld.

Ook toe aan ‘irritante’ vragen van mij?

Dan help ik je verder met je tekst. Probeer eens een feedbackronde.

Neem contact met me op