pagina delen
Je eigen schrijfstijl
3 minuten lezen
En wat je daarin kunt leren van een cello
Bij musici vind je het heel normaal dat ieder zijn of haar eigen stijl heeft. Ook als ze dezelfde muziek spelen. Daar kun je van leren als het gaat over jouw schrijfstijl. Lees maar.
Ze hebben al lang het internet veroverd: cellovirtuozen die hun eigen stempel drukken op het spel, met als gevolg een hele schare volgelingen. Ik droom erbij weg en ontdek de vergelijking met schrijven. Yes, zo kan het ook met je eigen schrijfstijl en bijbehorende fans.
Ken je het geluid van een cello? Die diepe toon, die rechtstreeks je buik in trekt? Melancholiek. Of juist met een twinkel. Tot ronduit schaterend.
Je kunt hem overal spelen: op het strand, bovenop de piramide van Kukulcán of midden tussen de rotsen.
Weet je hoe beremoeilijk dat is?
Alleen al hoe je de strijkstok vasthoudt….
11 was ik, toen ik eraan begon. Iedere keer opnieuw moest ik die stok opnieuw in mijn linkerhand pakken, mijn rechterarm uitstrekken, hand laten hangen en daar de strijkstok tussen leggen. Week in week uit.
Een en al techniek. En oefenen.
Net zolang totdat je het geluid van een zacht briesje kunt laten ontstaan of van een orkaan en alles er tussenin. Precies de juiste druk met je vingers op de stok op de snaren. Je weet ook waar je die stok op de snaren moet zetten om precies dat geluid voort te brengen dat jij voor ogen hebt. Een beetje hoger of juist een beetje lager. Je stok kent geen geheimen meer voor je.
En dat is alleen nog de stok met je rechterhand. Er is ook nog je linkerhand. En je rechterhand zonder stok…
Techniek. En oefenen
Ik oefende niet erg hard. De wekelijkse les, dat was het wel zo ongeveer. En nu staat die cello daar in de hoek. Een heel enkel keertje ontkleed ik hem en speel erop, maar ik kan alleen de standaarddeuntjes. De simpele. Op basis van de technieken die ik beheers.
Hoe anders is dat als je die technieken wel beheerst. Als je letterlijk kunt spelen met de voor- en de achterkant (en onderkant) van je cello.
Zoals die jongens, The Piano guys.
En ook de 2cellos.
Dan ben je vrij. Vrij om Beethoven uit zijn klassieke jasje te halen.
Vrij om je eigen speelstijl te ontwikkelen. Een stijl die bij je past en die anderen ook bij je herkennen.
Dat voelt goed.
Les, techniek, oefenen.
Ja.
Zo is het ook met schrijven :).
Ook schrijven vraagt om een bult techniek en veel oefenen
Kennis van structuren, stijlen, invalshoeken, genres, formuleringen. Noem maar op.
Eerst houd je je aan de voorgeschreven formules, de simpele vormen.
Hoe meer je oefent en hoe meer je schrijftechnieken doorziet, doorleeft, hoe meer plezier je beleeft aan dat schrijven. Zelfs als het gaat om ‘saaie’ teksten als een verslag of een verkooppagina op je site. Je weet er net die creatieve draai aan te geven. En als je dat even niet voor elkaar krijgt, omdat je nu geen tijd hebt, weet je wel dat je het wel zou kunnen. Dat scheelt ook al!
Dat voelt goed. Dat voelt als jou
De tekst past bij je, geeft weer hoe je bent, zelfs als het een feitelijke tekst is. Puur omdat je er jouw accent aan geeft. Iedereen ziet: dat kan alleen jij geschreven hebben. ‘Ik hoor je praten’, zeggen mensen dan.
Of, nog mooier: ‘Ik hoor je zwijgen.’
Dat zou ík het liefste willen. Zo schrijven dat mensen zeggen: het is net of ik naast je zit en ik word daar rustig van. Zou dat kunnen? Mijn eigen schrijfstijl?
Met de cello laat ik mijn eigen stijl nog maar even zitten. Eerst dat schrijven maar :).
Gelukkig is schrijven lang zo moeilijk niet als cello spelen. Dus er is hoop, voor mij en voor jou.
Wil jij ook eens dromen over je schrijfstijl en hoe je daarmee fans aantrekt die precies bij jou passen?
Hoe ziet jouw eigen schrijfstijl eruit?
Als je helemaal jezelf bent?
En kunt spelen met alle basistechnieken van het schrijven?
Samen een keertje daarover filosoferen en zien of dat wat voor jou is? Mail me, dan maken we een belafspraak.
Neem contact met me op