Schrijf eigen woorden, kopiëren helpt niet

3 minuten lezen

Grotere woordenschat

Ze jatte woorden. Van haar collega’s. Van oude rapporten. Of van haar baas. In de hoop dat haar teksten dan wel goed zouden zijn. Maar het hielp niet. Schrijven bleef een nachtmerrie en ze kreeg haar verslagen compleet op hun kop terug.

‘Kennelijk heb ik dan nog steeds niet de goede woorden te pakken. Ik moet nieuwe woorden leren, mijn woordenschat uitbreiden’, dacht ze.

Dat was haar idee toen ze bij mij kwam voor schrijfcoaching.

Verstrikt in ambtelijke taal

Ik bekeek haar teksten en zag veel ambtelijke woorden en zinnen. Zinnen die door die moeilijke woorden ook niet goed liepen.

Ze gebruikte bijvoorbeeld veelvuldig het woord ‘echter’. Daarmee dacht ze een deskundige indruk te geven. Maar ‘echter’ is een notoir moeilijk woord, omdat hij zich in een zin anders gedraagt dan je denkt. Het is zeker niet zomaar een vervanging van ‘maar’. Het gevolg was dat haar zinnen grammaticaal niet klopten.

Waarom schrijf je zo ingewikkeld?, vroeg ik

Haar collega’s deden dat ook. En hun teksten werden wel goed bevonden. Dus ze dacht: dan doe ik dat ook.

Alleen zadelde ze zichzelf daarmee op met een minderwaardigheidsgevoel: dat ze niet genoeg woorden tot haar beschikking had om werkelijk een goede tekst te schrijven. Of ik haar niet kon helpen om meer woorden te leren….

Op zoek naar boodschap en doel

Ik hoorde haar aan. Vroeg wat ze werkelijk wilde schrijven in het stuk. Wat haar boodschap was, wat ze wilde bereiken met het stuk. Ik luisterde naar haar antwoorden.

Dit was werkelijk perfect. Met deze woorden, haar eigen woorden, werd de tekst in een keer duidelijk.

‘Wat als je voortaan schrijft in je eigen woorden?, legde ik haar voor. Precies zoals ze in je hoofd omhoog borrelen?

Bang om oude gewoonte los te laten

Ze keek bedenkelijk. Ze vond het doodeng, want dan had ze geen enkele houvast meer. Dat had ze nog nooit gedaan.

Dat snapte ik. Als iets wat je altijd deed, niet goed genoeg is. Wat moet je dan?

Daarom gaf ik haar houvast. Ik legde uit hoe ze haar gedachten uit haar hoofd kon krijgen en geordend op papier kon krijgen. We oefenden ermee. Keer op keer, tot het steeds beter ging.

Zo kreeg ze een nieuw houvast

Bij de volgende teksten ging ze niet langer op zoek naar de woorden van collega’s.

Ze putte uit zichzelf.

Na een aantal sessies sprak ze de legendarische woorden: ‘Ik ben trots op wat ik heb geschreven.’

Mijn hart maakte een sprongetje.

Wil jij ook houvast bij het schrijven?

En zoek je daar hulp bij? Dat is precies waar ik je bij help als schrijfcoach. Mail me (leonore@deschrijfster.nl) voor een vrijblijvend, telefonisch kennismakingsgesprek. Dan hoor ik graag van jou waar jij hulp bij zoekt en we leren elkaar kennen.

Neem contact met me op