pagina delen
Paniek: het schrijven lukt niet. Wat nu?
3 minuten lezen
Soms kan ik mezelf wel vervloeken. Dan zit ik achter mijn computer en probeer er een stuk tekst uit te wringen.
EN HET SCHRIJVEN LUKT NIET.
Ken je dat gevoel?
Je schrijft een paar zinnen en denkt onmiddellijk: “Nee, dit is niet goed. Even opnieuw proberen.” Je typt weer een paar woorden of zinnen. Maar nog steeds bekruipt je het gevoel dat het niet is wat je wilt zeggen. Of dat dat wat er staat onzinnig is, niet goed, vervelend, saai.
Weer ga je schrappen. En schrijven. En schrappen
Langzamerhand raak je in paniek: het scherm blijft leeg, het lukt niet. Maar het móet lukken. Straks moet het af zijn. De ander zit erop te wachten, je hebt andere afspraken, en dan is je tekst nog steeds niet af. Je baalt, omdat het al zoveel tijd kost en alsmaar niet vordert.
Paniek. Boosheid. Wanhoop. Omdat schrijven steeds niet gaat
Dat soort gevoelens.
Of misschien gelatenheid.
In ieder geval nog geen oplossing voor je tekst.
Wat dan? Wat kun je dan doen?
Ik zelf haal dan maar eens heel, heel diep adem.
En dan spreek ik mezelf streng, heel streng toe: “En nu stop je met schrappen, zeg ik dan. Laat alles staan wat je hebt geschreven en schrijf maar gewoon door, of dat innerlijke stemmetje het nou afkraakt of niet.”
Dat helpt. Mezelf dwingen tot rust en gewoon maar schrijven
En iedere keer als ik merk dat mijn vingers naar de knoppen gaan die de cursor omhoog doet bewegen, trek ik ze weer terug naar de letters. De letters die woorden vormen, zinnen, alinea’s.
Net zolang tot er een flink stuk tekst ligt, misschien wel de hele tekst. Genoeg om na te lezen en dan pas te kijken hoe het beter kan.
Schrappen zonder paniek
Natuurlijk ga ik dan nog schaven, bijschrijven, schrappen. Maar nu voel ik geen paniek. Ik heb immers al een basis liggen. Een basis die me vertrouwen geeft dat de rest ook wel lukt.
Dus:
Als je merkt dat er geen woord op het scherm blijft staan, niets van wat je schrijft je bevalt, je continu je innerlijke stem, je persoonlijke criticus hoort, neem dan even afstand.
Wat als je vastloopt en het schrijven lukt niet?
- Haal diep adem, sta even op van je stoel, rek je uit of neem op een andere manier kort afstand van wat je aan het schrijven was. Ik zeg met nadruk ‘kort’, omdat je anders in uitstelgedrag terecht komt.
- Zeg tegen je innerlijke stem: goed dat je er bent, maar kijk nu maar even alleen toe vanaf de zijlijn. Straks heb ik je weer nodig (of iets dergelijks).
- Blijf af van de delete- of backspaceknop. Dat betekent dat je je vingers in bedwang moet houden als die alsmaar de neiging hebben van de letters af te gaan.
- Ga maar gewoon typen, wat in je opkomt over het onderwerp waar je over wilde schrijven. Later is nog vroeg genoeg om te schrappen, schaven en omgooien.
Dat is het. Natuurlijk zijn er meer manieren, maar dit zijn de vier belangrijkste.
Wil je hulp bij het vinden van manieren die voor jou werken?
In het traject Kom los van je worsteling met schrijven onderzoeken we waardoor jij vast loopt en wat jou helpt om weer vlot te gaan schrijven.
Neem contact met me op Download ebook Word vaardig met schrijven