Hoe je woede inzet voor een tekst die overtuigt

3 minuten lezen

---

Lieve gemeente,

 

Soms droom ik

In een fractie van een seconde

Dat ik een vlammende uiteenzetting schrijf

Waar alles precies zo verwoord staat als ik voel

Een tekst die in één keer de grootste scepticus overtuigt

Een tekst waarin al mijn woede én mijn wanhoop van de woorden afspat

op zo’n manier dat die niet verwondt

Alleen maar overtuigt

Zodat

 

jij ons begrijpt

En doet wat wij vragen.

Niet moeilijk doet, niet twee maanden in beraad houdt en dan afwijst

 

(en de verkeerde data in de brief hanteert en zelfs in zo’n korte brief nog een taalfout stopt)

 

En dat je dan gewoon zegt: “Maar natuurlijk. Begrijpelijk.”

En misschien zelfs wel “sorry”.

Maar heus, dat laatste hoeft niet per se.

 

Zo’n tekst.

Dat wil ik.

En die tekst wil ik dan in een vloek en een zucht schrijven.

 

Maar ik doe het niet.

Mijn woede is alweer gezakt.

 

Er zit alleen nog verdriet.

niet vanwege jouw antwoord, maar vanwege mijn dierbare.

Waar het allemaal mee begon.

 

Mijn dierbare, die zichzelf is, maar deels ook niet.

Die dat zelf niet echt doorheeft.

Mijn dierbare die probeert door te leven, maar niet meer goed weet hoe dat moet.

Al denkt ze dat ze het wel weet.

Die professionele hulp weigert.

Ons tot wanhoop drijft,

dan sorry zegt (zij wel).

En het de volgende keer even vrolijk weer doet.

 

Daar kan ik over schrijven,

 

En over hoe goed ze het dus wel kan vinden met die ene betaalde engel, die elke week komt.

Hoe blij wij daarmee zijn.

Zodat je begrijpt

 

Begrijpt.

Begrijpt.

Toewijst in plaats van afwijst.

 

Maar daarover schrijven wil ik niet zo erg.

Niet aan jou.

Dat wil ik allemaal niet uit hoeven leggen. Ik wil dat je me snapt, zonder woorden.

Hoor je dat, Gemeente van de ‘Mantelzorgparkeervergunning’, die je in al je wijsheid wel aan mij hebt toegewezen maar niet aan onze betaalde engel?

 

Liefs,

Leonore

PS Dit is ‘van je afschrijven’

Maar dan wel op een rationele manier door gebruik te maken van mijn verstand én mijn hart.

Wil jij ook schrijven met je hart én je verstand?

Hier een handreiking:

1. Erken dat er een sterke emotie in je boven komt.
2. Accepteer dat die emotie er is, zonder dat je er een verhaal of uitleg bij geeft. Laat die emotie er gewoon zijn. En blijf erbij met al je aandacht.
3. Net zolang tot de emotie tot rust is gekomen.
4. Misschien komt er een ander gevoel naar boven. Verwelkom ook die emotie. Dat kun je letterlijk doen, bijvoorbeeld door te zeggen; “ha, ben jij daar. Je mag er zijn, hoor” En blijf ook hierbij met je aandacht, totdat ook die emotie is verdwenen.
5. Ga hiermee door totdat je een rust, stilte of iets dergelijks voelt. Of helemaal niets meer voelt.
6. Denk weer terug aan de gebeurtenis of situatie die je die eerste, sterke emotie had doen voelen. Wat komt er nu boven? Blijft het rustig? Perfect. Komt er nog iets boven? Herhaal dan de bovenstaande stappen. Net zo lang tot die eerste, sterke emotie ontdaan is van zijn kracht.
7. Dan ga je schrijven. Dit kun je direct doen of een tijdje later.

Ik ben benieuwd wat er dan komt! Wil je me dat laten weten?

Heb je hulp nodig bij deze oefening?

Zet dan de video aan.

 

Of wil je persoonlijke hulp om zo te schrijven dat jouw verhaal over komt?

Mail me voor een telefonische afspraak. Dan verkennen we wat jij wil en wat bij jou past.

Neem contact met me op