Hoe angst jou het schrijven zuur maakt

3 minuten lezen


Tekening van twee angstige mensen, bang voor een spin

Rationele argumenten helpen niet

Misschien is dat wel het rottigste: je weet precies waarom je niet tot schrijven komt of waarom het zo moeizaam gaat. Je lacht jezelf er zelfs een beetje om uit. Maar ja, wat dan? Dat schrijven gaat nog steeds niet. Logisch, er is namelijk iets anders aan de hand.

Neem nu deze gedachten:

  • “Ik denk dat ik maar niet ga schrijven… Wie zit er nou op mijn mening te wachten?”
  • “Nee, ik doe het niet… Als ik deze tekst publiceer, zien ze dat ik er eigenlijk geen verstand van heb.”
  • “Ik zet deze tekst toch maar niet online… Ze vinden het vast gek wat ik hier schrijf.”
  • “Oké, oké, ik weet wel dat het onzin is wat ik denk. Maar ik houd die tekst gewoon liever voor mezelf. Later laat ik hem wel lezen. Nu nog even niet.”
  • “Ah nee, wat hier staat is zo saai, dat leest toch geen hond.”

Dan volgt een lachje. Een verontschuldigend lachje.

Herkenbaar?

Wat is dat toch, dat we rationeel zo goed kunnen uitleggen wat er mis is en waarom we iets niet doen? We weten zelfs dat we ons zelf met die verklaringen voor de gek houden. En toch gaan we stug door met niet-schrijven. Niet-publiceren.

Natuurlijk snap ik dat. Ik heb er zelf ook last van:

Het is die verdraaide angst

We willen geen angst voelen. Angst is voor losers. We moeten sterk zijn. Toegeven dat we bang zijn is laten zien dat we kwetsbaar zijn en het ook niet allemaal weten.

Daarom hebben we geleerd ons zelf voor de gek houden, met al die rationele argumenten. Dus zeg je dat er al zoveel geschreven wordt, daar hoeft jouw tekst niet meer bij. En iedereen knikt. Gelukkig, jij hebt je gezicht weer gered, zonder dat je die angst werkelijk gevoeld hebt.

Natuurlijk voelen we wel eens angst, als er werkelijk gevaar dreigt. Hij weerhoudt je ervan die wiebelige toren te beklimmen of zonder kijken een drukke straat over te steken.

Maar het vervelende is dat angst zo vaak undercover gaat. Hij vermomt zich als goedbedoelde raad en geruststellende woorden, waardoor je onderuit zakt en niet doet wat je eigenlijk zo graag wilde doen. Angst is dan de werkelijke reden waarom je niet tot schrijven komt.

Het enige dat er dan opzit is uitzoeken of er sprake is van angst. Hieronder wat aanwijzingen.

Angst heeft soms nog wat extra woorden nodig voordat je hem herkent

Zoals:

  • Angst voor afwijzing
  • Angst om te mislukken of juist om succes te hebben
  • Angst om fouten te maken
  • Angst om ontmaskerd te worden als fraudeur (het bedriegers-syndroom)
  • Angst dat je vrienden en familie het niet snappen
  • Angst dat niemand wil luisteren
  • Angst dat je niet goed genoeg bent.

Neem mij nou met dit blog

Continu schieten de woorden door me heen: ik ga toch niet op deze manier over angst schrijven? Mijn lezers zien me aankomen, die vinden dit veel te soft. Ik kan het beter pragmatisch houden en vertellen hoe je jezelf ertoe kan zetten om te gaan schrijven als je stil komt te liggen.

Kortom: Angst. Angst om op te vallen, angst dat anderen mij voor gek verklaren, angst dat niemand zal lezen als ik zo schrijf.

Good old angst, denk ik dan. Bekend terrein voor mij en ik negeer dat advies van Mister Angst.

Dat kan ik omdat ik me toch zeker voel over mijn schrijven. Mijn kennis en mijn ervaring dus. Niet dat ik weet dat dit blog goed is en heus wel gelezen wordt, maar ik denk dan: nou ja, dit is 1 blog, daarna volgen wel weer andere. De kriebel in mijn buik, waar de angst vervolgens gaat zitten, laat ik maar kriebelen. Het gaat wel weer over.

Ken jij je angst goed genoeg?

Weet jij wat je met je angst kunt doen als die de kop opsteekt? Zodat die je niet in zijn greep houdt?

Bijvoorbeeld:

Kun jij, net als ik, terugvallen op een zekerheid in je of komt vervolgens de vriend van angst tevoorschijn: twijfel. Eeuwige twijfel?

Heb je woorden paraat die de angst terugduwen?

Kun jij de angst er laten zijn, zonder dat je je iets van hem aantrekt?

Of ben jij iemand die angst zo snel mogelijk onder het tapijt veegt, alsof hij er niet is, waardoor hij maar blijft terugkomen?

Ik hoor het graag!

Laat me weten of jij je angst herkent en hoe je ermee omgaat

Misschien kan ik je helpen, zodat je wel tot schrijven komt. Vind je het eng om er open en bloot onder deze blog over te schrijven? Mail me dan persoonlijk :).

Of test welk type schrijfblokkeerder jij bent.

Neem contact met me op